Melvin Burgess – The Hit ( Hype; de ultieme roes, de ultieme prijs )

 

“Voor hij de deur uit ging, rommelde hij onder zijn bed, op zoek naar de condooms die hij had weggestopt in een kleine, kartonnen doos. Hij stopte ze in zijn broekzak, op één na. Hiermee liep hij naar een oude wandcontactdoos die al eeuwen niet meer werkte. Hij draaide de uit de muur stekende koperdraadjes uit elkaar en prikte met één ervan een gaatje in het condoom – zo piepklein dat je er niets van zag. Toen ging hij op zijn bed zitten en sms’te Lizzie. Bijna klaar om te gaan, schreef hij. En toen typte hij de magische woorden: Ik hou van je.

Zo’n klein zinnetje – Ik hou van je – maar wat betekende het? Ik wil mijn leven met je doorbrengen. Ik wil dat je mij jouw leven geeft. Hou alsjeblieft ook van mij.

Hij stond op en sloop als een dief in de nacht de trap af. Buiten pakte hij de bus naar de afgesproken plek in Stockport.

Onderweg kwam haar antwoord al: Ik hou ook van jou, Adam. Hij liet de telefoon weer in zijn zak glijden. De bus zwoegde zich naar het einde van de dag toe. Hij legde zijn hoofd tegen het raam en voelde tranen in zijn ogen drijven. Hij veegde ze weg met de rug van zijn hand.

In zijn zak reisden de condooms met hem mee: de goede in zijn linkerbroekzak, de foute in de rechter. Natuurlijk zou hij het niet doen. Welnee, hoe kon hij dat Lizzie aandoen? Ook al was zij – nu Jess er niet meer was – zijn enige uitweg.

 Death is een nieuwe drug waarvan de gebruiker binnen zeven dagen sterft. Die zeven dagen zijn echter intenser dan ooit tevoren. Adam is er met zijn vriendin Lizzie getuige van hoe een groep rebellen genaamd de Zeloten de totale anarchie inluidt met een golf van gratis death. Zelf heeft hij andere dingen aan zijn hoofd: de net beginnende relatie met Lizzie, zijn sappelende ouders en vooral zijn positie aan de onderkant van de maatschappij met weinig uitzicht op verbetering.

 Hype beschrijft hoe een jongen uit de onderklasse het zat wordt. Adam heeft geen zin om zich zijn hele leven uit de naad te werken om net het hoofd boven water te kunnen houden, zoals zijn moeder. Hij slikt een death-pil om zichzelf een week te verliezen in seks en drank voor zijn dood komt. Dan blijkt zijn ‘offer’ voor niets te zijn geweest: zijn broer Jessie heeft zichzelf niet verbrand voor de goede zaak, hij maakt in het geniep illegale death voor de goede zaak, en Adam is niet in staat om zijn nieuwe death-gaven om te zetten in geld, hij gebruikt alleen maar dat van Lizzie om zichzelf te verliezen. Op zoek naar een tegengif voor hem wordt Lizzie gekidnapt door een psychotische gangster. Hierdoor wordt Adam gedwongen om te stoppen met zijn ego-trip en haar te hulp te komen. Zijn leven krijgt weer zin.

 Hype geeft de les dat er altijd meer is om voor te leven. Adam is niet de enige die kan bepalen wat er met zijn eigen leven gebeurt. Dit wordt beschreven tegen de indringende achtergrond van een wereld waarin alles zeer realistisch naar de klote gaat. Een fok-het-systeem-roman met een moraal.

 

Door: Ruud.

N. D. Wilson - Honderd Deurtjes

 

Als Henry's ouders tijdens een verre reis worden ontvoerd, gaat Henry bij zijn oom en tante en drie nichtjes wonen op het platteland. De tweede nacht in zijn nieuwe kamertje op zolder gebeurt er meteen iets spannends. Hij wordt wakker van gebonk achter de muur en er zitten stukjes pleister in zijn haar. Boven zijn hoofd steken twee knoppen uit de muur. Henry krabt het pleister van de muur en ontdekt allemaal deurtjes, 99 in totaal, in alle soorten en maten. Achter eentje hoort hij bladeren ruisen en regen vallen, en een ander lijkt wel een postbus, en ja, daar liggen brieven in! Henry en zijn nichtje Henrietta komen er snel achter dat het toverkastjes zijn. Henrietta wil het liefst zo snel mogelijk door een van de deurtjes heen gaan. Maar hoe? Zij en Henry zijn te groot om erdoorheen te passen. Er moet een oplossing voor zijn, denkt Henrietta. Henry weet het nog zo net niet. Hij heeft het gevoel dat niet alle plekken waar de deurtjes heen leiden even vriendelijk zullen zijn. En daar krijgt hij gelijk in.

Honderd deurtjes is het eerste deel in de reeks avonturen van Henry York. De schrijver heeft de verhaallijn gebaseerd op zijn verleden in New York, waar hij zelf ook zocht naar spannende deurtjes op de zolder van zijn oma. De verschillende geheimen achter de deurtjes vind ik fantastisch verzonnen. Ook zitten er griezelige aspecten in het verhaal verwerkt, wat er een extra spanningsboog aan geeft. Je moet een rijk fantasievermogen hebben om mee te kunnen in het verhaal, maar als je dat aankunt dan moet je dit boek zeker lezen. Herken jij jezelf in iemand die overal een verhaaltje achter zoekt, dan is dit boek echt geschikt. Veel leesplezier!

 

Door: Luke.

Mirjam Mous - Password

 

Samenvatting:

 Mick treft zijn beste vriend Jerro bewusteloos aan op diens slaapkamer. Snel laat hij een ambulance komen. Omdat hij geen familie is, mag hij niet met Jerro in de ambulance meerijden naar het ziekenhuis. Maar als hij daar even later naar zijn vriend informeert, wacht hem een vreemde situatie.Stefan wordt na schooltijd opgewacht door een onbekende man. Hij vertrouwt het niet en gaat ervandoor. Wat wil die kerel van hem? Wanhopig probeert hij zijn achtervolger af te schudden.De levens van de drie jongens raken op bizarre wijze met elkaar verweven. Vreemde gebeurtenissen volgen elkaar snel op en Jerro en Stefan lopen groot gevaar. Langzaam komt Mick achter de ontstellende waarheid…Het ziekenhuisgebouw bestond uit grijze stenen en heel veel glas. Mick ontweek een man met krukken en haastte zich naar de informatiebalie. Er zat een vrouw achter een computerscherm. In haar rechtervoortand fonkelde een diamantje.‘Hallo,' zei ze. ‘Kan ik je helpen?'‘Mijn vriend is net met de ziekenwagen hierheen gebracht.' Mick was nog buiten adem van het fietsen. ‘Jerro Prins. Ik wil graag weten hoe het met hem is.'‘Hmmm.' Ze deed iets op de computer. ‘Jerro Prins, zei je?'‘Ja.' Mick knikte er zijn hoofd bijna af.‘Het spijt me, maar er is niemand binnengebracht die zo heet.'

 

Recensie:

 Voor de lezers die het boek ‘Boy 7’ met plezier hebben gelezen, is dit eveneens een aanrader. Dit boek heb ik zelf ook gelezen nadat ik Boy 7 heb gelezen en dat zorgde er toen voor dat ik nog een boek van Mirjam Mous moest lezen. Vanaf de eerste bladzijde kreeg ik het idee dat het goed moest zijn, je leest dan over Mick die aan het pissen is in een overdreven luxe badkamer met op de achtergrond muziek van Armin van Buren. Snel, volgende bladzijde.

 

Het verhaal is bijzonder spannend en het is niet te moeilijk geschreven. Mick, de hoofdpersoon, is een jongen die een interessante ontwikkeling doormaakt. In het begin weet hij zich geen raad met het feit dat zijn vriend Jerro is verdwenen, maar dankzij meerdere gebeurtenissen raakt hij een ervaren speurder. De vriendschap tussen de twee jongens is bijzonder te noemen. Jerro is opgegroeid in een welvarend gezin en beschikt over een aantal krankzinnige privileges, zo heeft hij zijn eigen chauffeur die hem overal naartoe brengt. Mick is echter een beetje een aparte jongen die maar één vriend heeft. Het boek is fantasierijk, origineel en ondanks de 315 bladzijden lees je het door de aanwezige spanning in een korte tijd uit.

 

Door: Luke.

Roald Dahl - Matilda

 

Leeftijd. vanaf 8 

 

SAMENVATTING. Matilda moet je wel lief vinden. Ze is superslim, maar schept daar nooit over op. Als klein meisje neemt ze het op tegen de wereld van volwassenen. En die 'grote mensen' zijn verre van aardig zoals Roald Dahl ze beschrijft in het boek. Haar ouders zien Matilda alleen maar als een lastig onderkruipsel en snappen niet waarom ze boek na boek verslindt. Ze hebben toch de televisie? Matilda legt zich niet neer bij de vernederende manier waarop haar ouders haar behandelen. Ze pakt ze terug door bijvoorbeeld de hoed van haar vader vol met lijm te smeren en zijn haarwater door de haarverf van haar moeder te vervangen.

 

Ze is dolblij als ze naar school mag. Haar juffrouw Engel ontdekt vol verbazing wat Matilda allemaal kan. Maar Matilda's ouders zijn minder onder de indruk wanneer de juf hen bezoekt:

'Matilda is een wiskundig genie. Ze kan de moeilijkste getallen bliksemsnel uit het hoofd vermenigvuldigen.' 'Wat heb je daar nou aan als je net zo gemakkelijk een rekenmachientje kan kopen?' zei meneer Wurmhout. 'Een meisje komt heus niet aan de man met rekenen.' zei mevrouw Wurmhout.'

Juffrouw Bulstronk, de directrice van de school, is ook niet erg gecharmeerd van wonderkind Matilda. Maar zij ziet dan ook het liefste een school zonder ook maar één kind erin. Ze tilt kinderen aan hun oren op en slingert ze vervolgens naar buiten of sluit ze urenlang op in het 'Stikhok'. De Bulstronk is zó gemeen, dat vraagt om een tegenactie. Als lezer voel je je net zo onmachtig als Matilda. Bulstronk moet een lesje leren! Gelukkig heeft Matilda hetzelfde idee. Haar plotseling ontdekte gave komt daarbij goed van pas...

RECENSIE. Sommige mensen vinden dat Dahl te akelige dingen schrijft voor kinderen. Maar doordat de gruwelijke daden van de Bulstronk en de gemene opmerkingen van Matilda's ouders zo overdreven zijn, weet je dat ze toch niet echt kunnen gebeuren. En dat maakt het juist leuk om te lezen. Zoals we dat van de schrijver gewend zijn, is ook in dit boek een duidelijk verschil tussen de 'goede' en de 'slechte' personages. In de wereld van Matilda zijn volwassen gemeen en gewelddadig. Met uitzondering van juffrouw Engel natuurlijk. Zij, haar klas en Matilda zijn klein en onmachtig, maar wel slim. En je raadt het al, zij zijn het die uiteindelijk 'het kwaad' overwinnen. Het is een mega leuk, en soms ook spannend boek. Je gaat van Matilda houden!

 

P.S. de film is bijna net zo leuk!

 

Door: Chris.

Suzanne Collins - De Hongerspelen

 

De spelregels van de Hongerspelen zijn simpel: er zijn vierentwintig deelnemers, er is een enorme openluchtarena waarin de deelnemers met elkaar moeten strijden om te overleven en dat gevecht gaat net zolang door totdat er nog maar één iemand over is. Die deelnemer wacht eeuwige roem en rijkdom, de rest verliest en sterft in de strijd. Klinkt als een fijn spel? Nou nee, maar een spannend verhaal is het wel!

Schrijfster Suzanne Collins bedacht het en schreef het boek'De Hongerspelen'. De zestienjarige Katniss Everdeen is daarin één van de deelnemers aan de gruwelijke wedstrijd. Ze leidt een leven dat wij ons nauwelijks kunnen voorstellen: ze woont in Panem, een land dat bestaat uit twaalf districten en een regeringshoofdstad, het Capitool. Als straf voor een opstand die ooit is geweest, moet elk district een jongen en een meisje uitleveren die meedoen aan de Hongerspelen. Om het allemaal nog wat erger te maken, moeten de mensen de Hongerspelen als een feestelijk sportevenement zien en wordt de wedstrijd met tientallen camera’s opgenomen en uitgezonden in het hele land.

Katniss komt uit district twaalf, het armste gedeelte van Panem. Om te zorgen dat zij en haar moeder en zusje genoeg te eten hebben, jaagt ze samen met haar beste vriend Gale in het bos naar wilde dieren. Daar kan ze dan mee handelen en het vlees ruilen tegen brood of melk. Dat Katniss zo goed kan schieten met een boog, is meteen haar voordeel in de Hongerspelen. Zo maakt ze misschien een kans om niet meteen te sterven.

De jongen die uit haar district meedoet, is Peeta. Katniss staat bij hem in het krijt, want hij hielp haar toen haar familie bijna verhongerde en ze heeft hem nooit kunnen bedanken. Dat maakt het allemaal erg ingewikkeld in de arena: hoe kan Katniss nu tegen iemand vechten die haar geholpen heeft? En waarom is Peeta zo lief en aardig tegen haar? Is dat tactiek of zit er meer achter?

Suzanne Collins zorgt ervoor dat je zó met Katniss gaat meeleven, dat het lijkt of je zelf meedoet aan de Hongerspelen! Zou jij kunnen overleven terwijl je medespelers je de volgende dag niet gunnen? En zou jij in staat zijn iemand te doden om zelf in leven te blijven? Ook al kun je al wel een beetje verwachten hoe het boek gaat eindigen, het blijkt toch een verrassing en het boek is spannend tot de laatste bladzijde. De Hongerspelen heeft gelukkig al vervolgen. Gelukkig kun je, ookal zijn ze redelijk dik, meteen lezen hoe het verder gaat, want na dit eerste boek zal je honger nog niet gestild zijn. De boeken van Suzanne Collins zijn verslavend!

 

Door: Luke.

J.K. Rowling – Harry Potter en de steen der wijzen

Leeftijd. 10+

 

SAMENVATTING+RECENSIE. “In de Ligusterlaan, op nummer 4, woonden meneer en mevrouw Duffeling. Ze waren er trots op dat ze doodnormaal waren en als er ooit mensen waren geweest van wie je zou denken dat ze nooit bij iets vreemds of geheimzinnigs betrokken zouden raken waren zij het wel, want voor dat soort onzin hadden ze geen tijd.” Het liep helaas totaal anders af voor meneer en mevrouw Duffeling! 

Zelf ben ik geen fan van fantasyverhalen, maar Harry Potter moet je toch écht wel gelezen hebben. Na het uitstellen moest het er toch een keer van komen. En ik was meteen verkocht! Het eerste deel “Harry Potter en de Steen der Wijzen” is een geweldig boek. De ouders van Harry Potter zijn overleden en hij woont al tien jaar bij zijn oom, tante en neef in huis. Wanneer hij op de verjaardag van zijn neef mee mag naar de dierentuin ontdekt Harry dat hij met slangen kan praten en op magische wijze het glas van het slangenverblijf kan laten verdwijnen. Vanaf dat moment ontvangt Harry geheimzinnige brieven die zijn oom direct verscheurd. Op een dag ontmoet hij de tovenaar Hagrid. Hagrid vertelt dat Harry een tovenaarsjongen is en dat zijn ouders zijn vermoord door de duistere tovenaar Voldemort. Harry heeft hieraan een blijvend litteken op zijn voorhoofd overgehouden. Harry wordt verwacht op de toverschool Zweinstein van Albus Perkamentus. Vanaf dat moment wordt het spannend. Naast de gewone wereld waarin Harry leeft bij zijn oom en tante is er ook een geweldige fantasywereld beschreven waarin Zwerkbal, Modderbloedjes, knalbonbons en Zweinstein heel normale woorden zijn. Ondanks alle fantasy leest het verhaal erg makkelijk en is inleven in de hoofdpersonage echt mogelijk. Na dit eerste deel wil je meteen de volgende delen gaan lezen! (er zijn nog 6 andere boeken).

 

Door: Chris.

Jeanne DuPrau - Sintel

 

Leeftijd. 10+

 

‘’Ik wilde nooit echt een schrijver worden. Ik schreef gewoon.’’ – Jeanne DuPrau

SAMENVATTING+RECENSIE. De Amerikaanse Engels lerares Jeanne DuPrau, geboren in 1944 in San Francisco, is het meest bekend om haar boek ‘The City of Ember’, of zoals wij hem kennen, ‘Sintel’. De gelijknamige verfilming van het boek, met o.a. Bill Murray, was net zo’n succes als het boek zelf. Alhoewel het boek geschreven is voor kinderen, is het een aanrader voor alle leeftijden.

‘Sintel’ gaat over de twaalfjarige Lina en haar vriend Doon. Ze leven in de ondergrondse stad Sintel. De stad kent geen natuurlijk licht, alleen maar lampen. Nadat ze hun basisschool afgemaakt hebben, krijgen ze gelijk een baan. Doon werkt in het riool en Lina doet bezorgdienst. Als bezorgster komt Lina te weten dat alle bewoners bang zijn dat het licht in Sintel voorgoed uitgaat en de voorraden op aan het raken zijn. Als loodgieter komt Doon te weten dat de generator op aan het raken is en niemand weet hoe het ding werkt. Om de stad van haar ondergang te redden besluiten Doon en Lina het heft in eigen handen te nemen en ontdekken zij een oud papieren instructievel. Hierop staat hoe de mensen de stad kunnen verlaten in tijden van nood. Ook komen zij erachter dat hun burgemeester het eten steelt van het volk. Samen besluiten ze weg te gaan uit de stad en ontdekken zij de prachtige bovenwereld. Ondertussen vindt beneden nog iemand het instructievel. Wat nu?

De inhoud van het boek vond ik heel erg vernieuwend. Ik hou heel erg van verzonnen werelden en/of steden, waar alles compleet anders is dan de werkelijkheid. Ik kan mij namelijk nooit voorstellen hoe mensen kunnen leven in zulke omstandigheden. Dat is precies wanneer het voor mij interessant wordt, want ik vraag mij iets af over een compleet verzonnen iets en dat vind ik heel bijzonder. Niet dat ik denk dat het onmogelijk is, maar dat ik mijzelf afvraag hoe het mogelijk is.

Qua structuur is het boek heel duidelijk. Het verhaal wordt verteld in chronologische volgorde en dat vind ik prima bij het boek passen. De lezer kijkt echt mee met de kinderen. De lezer ontdekt wat zij ontdekken. De lezer weet wel iets meer dan de kinderen, door de introductie en als de hoofdstukken gaan over de burgemeester, maar voorderest blijft veel een groot raadsel.

Kortom, Sintel is een qua inhoud vernieuwend boek, waarin de structuur ervoor zorgt dat de lezer het boek boeiend blijft vinden, omdat de lezer ‘het’ wilt weten. Juist hierdoor is het boek niet alleen interessant voor kinderen, maar ook tieners en volwassenen. Je kan dus wel zeggen dat het een ‘must-read’ is voor alle leeftijden.

 

Door: Chris.

Otfried Preußler.- Meester van de zwarte molen. (oorspronkelijke titel; Krabat)

 Leeftijd. 13+

 

SAMENVATTING+RECENSIE. Krabat is een weesjongen van 14 jaar. Hij komt terecht in een molen in Schwarzkollm en gaat daar helpen als een van de leerlingen van de molenaar. Al gauw komt Krabat erachter dat de molenaar een meester in de zwarte kunsten is die lesgeeft in zwarte magie. Na het eerste jaar gaat zijn beste vriend Tonda op mysterieuze wijze dood. En nadat zijn tweede jaar op de molen bijna voorbij is, voelt hij een gespannen sfeer onder de jongens: “Dat jaar viel de eerste sneeuw pas op Sint Andreas, dus rijkelijk laat. En opnieuw trad die grote onrust op onder de jongens van de molen aan het Koeselmoeras; ze werden spaarzaam met hun woorden en prikkelbaar in de omgang….Krabat dacht terug aan zijn gesprek met Tonda, vorig jaar om deze tijd: zaten ook nu de jongens weer in angst omdat een van hen de dood wachtte? …Vaker dan anders haalde hij Tonda’s mes tevoorschijn, knipte het open en bekeek het lemmet. Het was en bleef blank. Voor hem, Krabat, was er dus blijkbaar geen gevaar- hoewel dat morgen alweer anders zou zijn…Er stond een doodskist klaar in de houtschuur, Krabat ontdekte hem puur toevallig toen hij op de dag voor Kerstavond hout ging halen….Wie had die kist getimmerd en sinds wanneer stond hij hier klaar en voor wie dan wel?

Krabat en de andere knechten kunnen niet weglopen, want de toverkunsten van de meester zorgen ervoor dat de weg steeds naar de molen leidt.” Krabat vlucht dan ook niet, maar als hij steeds meer mysterieuze ontdekkingen doet, denkt hij na over een manier om aan de molen te ontkomen. Zal het hem lukken om te ontsnappen?
Dat is niet de enige vraag die je jezelf zal stellen. Het boek roept meerdere vragen op, zoals: “Waarom sterft er ieder jaar een leerling?” en: “Hoe komt het dat de dag nadat er een jongen is overleden er weer een nieuwe jongen binnenkomt, die ook nog eens de kleren van de overleden jongen past?” Deze vragen maken je nieuwsgierig en zullen ervoor zorgen dat je het boek niet meer weg kan leggen. Ik heb dit boek aan het einde van mijn basisschoolcarrière gelezen. Ik vond het een bijzonder verhaal maar hier en daar toch wat moeilijke woorden. (vandaar 13+)

 

Door: Chris.