Marjolijn Hof – Als niemand kijkt

‘No!’ zei Galina. ‘Strek je voet. En luister naar de muziek.’

‘Maar het kan niet,’ zei ik. ‘Mijn voeten zijn niet plat genoeg.’ Ik schrok van mijn eigen stem.

Galina trok haar wenkbrauwen op. ‘Het kan niet?’ zei ze. ‘Kijk je wel eens naar ballet? Do you have eyes?’

Ze draaide zich om en liep naar het midden van de zaal. De rest van de les negeerde ze me. Pas na de laatste oefening kwam ze weer naar me toe.

‘Julioeschka,’ zei ze kalm. ‘Je denkt dat je iets weet, maar je weet niets. Nothing. Je danst als een puppet. No passion, no feelings. Je maakt een pas, maar je moet een pas dánsen! Ik moet jóú zien.’ Ze wees met een vinger naar mijn borst. ‘You!’

Marat wilde dat ik alles perfect deed. Van hem leerde ik dat iedere beweging moest kloppen. En ook mijn lichaam moest perfect zijn. Het was een instrument. Ik was een instrument. Galina wilde dat ik mezelf liet zien. Ze vond dat ik meer moest zijn dan een instrument. Maar als ik mijn voeten niet plat genoeg neerzette werd ze boos. Dan was het opeens weer niet goed om mezelf te zijn. Ook Galina wilde perfectie zien. Ik snapte niet wat ze precies van me wilden. Ze wilden dingen die niet samen gingen. Net zoals mijn voet niet plat kon worden kon ik geen instrument zijn én mezelf laten zien.

Over ballet zijn waarschijnlijk weinig boeken geschreven. Als niemand kijkt is niet alleen een boeiend van binnenuit verteld balletverhaal, het geeft ook een breder beeld van de torenhoge verwachtingen die er zijn van kinderen met talent, wederom van binnenuit.

Van kleins af aan houdt Julia van ballet. Ze is er zo goed in dat ze wordt geselecteerd voor de Balletacademie. Jarenlang wordt ze getraind tot perfectie. Ballet wordt haar leven aan de ene kant omdat ze geen tijd meer heeft voor vrienden of hobby’s, aan de andere kant omdat ze de balletfilosofie over gaat nemen: ze is altijd te dik en haar houding deugt nooit. Julia gaat zich steeds meer afvragen waarom ze zo afziet voor ballet, tot ze er uiteindelijk mee stopt.

Als niemand kijkt is onderdeel van de Slash-serie van uitgeverij Querido, wat wil zeggen dat het is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een jongere, in samenwerking met wie het ook geschreven is. Marjolein Hof schreef dit boek in samenwerking met Iris Kuijpers, die daadwerkelijk uit de Balletacademie stapte. Door de realistische en uitgebreide beschrijving van het traject dat balletleerlinge Julia moet afleggen, begrijp je als lezer ook waarom ze ermee stopt. Het trainingsprogramma is Spartaans en de filosofie erachter is nog veel erger. Het belangrijkste is echter de onderschatting: Julia is ongelofelijk getalenteerd, anders was ze niet eens toegelaten tot de academie. Toch is daar nooit aandacht voor, alleen voor wat er nóg beter kan. De grote kracht van het boek is dat het zo goed geschreven is dat je als lezer dezelfde druk gaat voelen als Julia.

Door: Ruud.

Francine Oomen - Hoe overleef ik de brugklas 

leeftijd: 11+

SAMENVATTING. Rosa zit net in de brugklas en daar is alles anders dan op de basisschool. Rosa zit bij haar beste vriendin Sasha in de klas, maar Sasha doet ook anders. Rosa weet niet goed hoe ze daar mee om moet gaan. Het wordt helemaal lastig als Sasha een meisje uit hun klas, Esther, gaat pesten. Eigenlijk vindt Rosa Esther wel aardig, maar ze wil Sasha ook niet kwijt. In het volgende stukje kun je lezen hoe lastig dit is voor Rosa:
“Zeg Roos, jij trekt toch geen partij voor Jampot, he? Wou je soms overlopen? Wil je liever haar vriendinnetje zijn?” “Nee natuurlijk niet!” antwoordt Roos geschrokken. “Ik ben jou vriendin.” “Ik geloof je niet, “zegt Sasha. “Je moet het bewijzen!” “Bewijzen?” Rosa voelt een steek van zenuwen door haar buik gaan. “Wat?” “Dat je aan mijn kant staat!” “Hoezo moet ik dat bewijzen? Ik ben al eeuwen je vriendin, Sas.” “Ja, maar nu wij groot worden verandert alles,” antwoordt Sasha. “Je moet een test doen.” 
Gelukkig heeft Rosa een vriendje Jonas waarmee ze mailt. Aan hem mailt ze wat ze meemaakt, waar ze mee zit en handige brugklas survivaltips, omdat hij nog in groep acht zit. Het verhaal over Rosa en haar klasgenoten wordt op een prettige manier afgewisseld door de mailwisseling tussen Rosa en Jonas.
RECENSIE. Het is een leuk boek om te lezen als je bijna naar de brugklas gaat of als je er al in zit. Het boek zit namelijk vol met survivaltips om de brugklas te overleven. Het is ook een leuk boek omdat de mailtjes vanuit de kinderen zijn geschreven en jij jezelf in hen kan herkennen. Natuurlijk is het net als de andere boeken uit de ‘Hoe overleef ik- serie’ grappig geschreven en valt er dus ook nog wat te lachen. Als jij niet zo van lezen houdt, is dit een aanrader om mee te beginnen, omdat het taalgebruik makkelijk is en omdat het boek dun is.

Door: Chris